Nun soi a escaecer
aquel día. El primeru
d’un llargu branu.
Mes de xunu d’aquel
añu imprecisu, pero
afitáu na memoria.
A vegaes torno a
aquelles alcordances
como quien abre
un vieyu álbum
de semeyes
y esfruto de los
besos del atapecer
tardiegu estival
y de les charres
na nueche estrellada
del Mediterráneu,
cuando too yera claridá
y les marees
malapenes
significaben cambiu.
aquel día. El primeru
d’un llargu branu.
Mes de xunu d’aquel
añu imprecisu, pero
afitáu na memoria.
A vegaes torno a
aquelles alcordances
como quien abre
un vieyu álbum
de semeyes
y esfruto de los
besos del atapecer
tardiegu estival
y de les charres
na nueche estrellada
del Mediterráneu,
cuando too yera claridá
y les marees
malapenes
significaben cambiu.
Inaciu Galán, del poemariu Nes ruines de la nueche y les hores (Trabe, 2018)
